ALTER: ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ

www.epiea.gr

Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ

Το απεργιακό δικαίωμα των εργαζομένων, προστατεύεται από το Σύνταγμα και τους νόμους. Ασκείται από τις Ενώσεις των εργαζομένων ως μέσο για την υπεράσπιση και διεκδίκηση των ασφαλιστικών, οικονομικών, εργασιακών και συνδικαλιστικών συμφερόντων των εργαζομένων, αλλά και ως εκδήλωση αλληλεγγύης για τους ίδιους σκοπούς..
Όταν πάμε στην υλοποίηση της άσκησης αυτού του δικαιώματος, δηλαδή την άρνηση της προσφοράς της εργασίας ενός κλάδου, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, για να επιτυγχάνουμε τα καλλίτερα αποτελέσματα.
Ένα από αυτά είναι η περιφρούρηση. Στην ουσία οι απεργοί εργαζόμενοι, παρεμποδίζουν τους συναδέλφους τους να προσφέρουν την εργασία τους, αγνοώντας τις αποφάσεις του σωματείου τους, είτε γιατί διαφωνούν με την απόφαση είτε υποκύπτουν στην πίεση του εργοδότη, ο οποίος βέβαια απεχθάνεται τις απεργίες και κάθε ενέργεια που αμφισβητεί το ρόλο του αφέντη στον οποίο έχει μετατρέψει για τον εαυτό του αντί του εργοδότη. επειδή συνήθως το απεργιακό δικαίωμα ασκείται κυρίως για οικονομικά συμφέροντα, οι απεργοσπάστες κυρίως υποκύπτουν στις πιέσεις του αφεντικού τους.
Ανάμεσα βέβαια στους συνδικαλιστές, που διαπραγματεύονται και αντιμάχονται τους εργοδότες εκπροσωπώντας το σύνολο των εργαζομένων στον κλάδο, κατά κανόνα εισχωρούν και συνήθως εμφανίζονται και ποιο μαχητικοί, οι μισθοφόροι της εργοδοσίας.
Πολύ κρίσιμο για την επιτυχία μιας απεργίας, πέρα από το διεκδικητικό πλαίσιο είναι, το σωματείο να έχει λάβει τα απαραίτητα οργανωτικά μέτρα, ώστε και να πείθει τους εργαζόμενους, για το δίκαιο της διεκδίκησης αλλά και για τη δικαίωση της διεκδίκησης, μέσα από την αγωνιστική διεκδίκηση.
Στα πλαίσια αυτά, απαραίτητο είναι κάθε σωματείο να ζητάει και να εξασφαλίζει την αλληλεγγύη όλων των άλλων σωματείων των εργαζομένων σε κάθε κλάδο, ώστε να ασκείται ισχυρή πίεση και να έχουμε το καλλίτερο αποτέλεσμα. Στο εστιατόριο για παράδειγμα δεν είναι δυνατόν να απεργεί ο μάγειρας και ο σερβιτόρος να εργάζεται ή και το αντίστροφο. Τότε θα έχουμε λησμονήσει τον αντίπαλο, τον εργοδότη που δημιούργησε την αδικία και θα αντιπαλεύουν οι σερβιτόροι τους μάγειρους. Δηλαδή ο εργάτης εναντίον του συναδέλφου του.
Τον διχασμό των εργαζομένων βέβαια επιδιώκουν ανέκαθεν οι εργοδότες και για να το πετύχουν, επιστρατεύουν όλα τα μέσα θεμιτά και αθέμιτα και τους ελεγχόμενους συνδικαλιστές τους, με αποτέλεσμα να κηρύσσουν απεργίες κατά ομαδούλες και συνήθως να διαπληκτίζονται μεταξύ τους.
Έτσι λοιπόν και στα ΜΜΕ, δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Ο μόνος κλάδος που δεν εκπροσωπείται με τριτοβάθμιο σωματείο, ευθύνη όλων των συνδικαλιστών δικαίων και αδίκων. Επί χρόνια αναμασάνε ένα συνδικάτο τύπου, δεκαετίες βέβαια είναι τα κάποια χρόνια. Το αντικαταστήσανε με ένα άτυπο όργανο τη Διασωματειακή και αν σου ξεφύγει και δεν την αναφέρεις σαν άτυπο, οι περισσότεροι στρέφονται εναντίον σου, δεν διαθέτει κανόνες λειτουργίας και κυρίως δεν έχει δικαίωμα να αποφασίζει για τίποτα, μόνο να προτείνει..
Αποτέλεσμα αυτό το δικαίωμα της απεργίας να απαξιώνεται και η διεκδίκηση να γίνεται ατομικά από κάθε εργαζόμενο
Απλά παλαιότερα στο άκουσμα της απεργίας στον κλάδο, έτρεμαν οι εργοδότες, σήμερα μας παροτρύνου και για άλλη, λεφτά γλυτώνουν, τα CD και τα μπιχλιμπίδια δεν μπαγιατεύουν.