Αθήνα 3 Οκτωβρίου 2014
Συναδέλφισσες
/ οι,
Χαιρετίζοντας τις εργασίες του
συνεδρίου της ΠΟΕΣΥ, δράττομαι της ευκαιρίας να αναπτύξω μερικές σκέψεις για το
παρόν και το μέλλον του κλάδου των ΜΜΕ.
Ακούγεται κοινότυπο αλλά
δεν είναι, ότι το συνέδριό γίνεται στην
πιο κρίσιμη χρονικά περίοδο για τα θέματα και την προοπτική του κλάδου μας και
για τον λόγο αυτό η διεξαγωγή του έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς από τις
αποφάσεις του, θα κριθεί σε σημαντικό βαθμό το μέλλον και η προοπτική όλων των
εργαζομένων στα ΜΜΕ.
Την περίοδο που προηγήθηκε όλοι
γνωρίζουμε τις συνέπειες που επέφερε η μνημονιακή λαίλαπα στον κλάδο μας. Ανεργία,
πλήρης απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, απουσία συλλογικών συμβάσεων εργασίας
και αποδόμηση του ασφαλιστικού συστήματος, είναι μερικές από αυτές τις
συνέπιες.
Και το ερώτημα είναι
πως απαντάμε εμείς σε όλα αυτά..?????
Όταν πρωτοαχολήθηκα με το
συνδικαλισμό διαπίστωσα τον πολυκερματισμό του συνδικαλισμού στον κλάδο.
Ενώσεις και Ομοσπονδίες δομημένες σε
απολύτως συντεχνιακή λογική να συνάπτουν ευκαιριακού τύπου ή και μονιμότερες
συμμαχίες, προβάλλοντας έτσι μια κατ' επίφαση ενότητα του κλάδου, η οποία
υποχωρούσε όταν το κράτος ή και οι εργοδότες ικανοποιούσαν αιτήματα κάποιων απ'
τις Ενώσεις οι οποίες την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια κατά το κοινώς λεγόμενο,
απ' το κοινό μέτωπο του αγώνα.
Κάπως έτσι βρέθηκαν οι Συντάκτες της
ΕΣΠΗΤ και οι Τεχνικοί της ΕΤΗΠΤΑ στον ΕΟΠΥΥ και οι Τεχνικοί της ΕΤΙΤΑ να
καταγγέλλουν όλες τις άλλες ΕΝΩΣΕΙΣ για απουσία αλληλεγγύης, όταν η κυβέρνηση
καταργούσε τις άδειες άσκησης επαγγέλματος ως προϋπόθεση εργασίας στην
τηλεόραση.
Μπροστά
σε αυτόν τον παραλογισμό έθεσα στον τότε πρόεδρο της ΠΟΕΣΥ το θέμα της
ουσιαστικής συνδικαλιστικής ενοποίησης του κλάδου, ο οποίος με το μειδίαμα και
τη σιωπή του, μου έδωσε να καταλάβω ότι το θέμα δημιουργίας του “ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ
ΤΥΠΟΥ” είναι μόνο για να το συζητάμε και να ζυμωνόμαστε και όχι για να το
κάνουμε.
Προϊόν της παραπάνω λογικής είναι το
ΔΙΑΣΩΜΑΤΕΙΑΚΟ του οποίου η
λειτουργία είναι η φωτογραφία της κατ' επίφαση ενότητας του κλάδου που ανέφερα
παραπάνω, ο δε ρόλος του περιορίζεται σε ατέρμονες συζητήσεις οι οποίες
καταλήγουν συνήθως στην προκήρυξη άσφαιρων απεργιακών κινητοποιήσεων και λέω
άσφαιρων γιατί, αφού τις αποφασίζουμε, όταν αρχίζουμε να συζητάμε τα πρακτικά
θέματα της οργάνωσης της απεργίας (περιφρούρηση κλπ) η αίθουσα είναι άδεια και
η κινητοποίηση συντελείται απλά με την αποστολή των σχετικών εξωδίκων.
Την ίδια στιγμή και ενώ συμβαίνουν
τα παραπάνω οι ιδιοκτήτες των Μ.Μ.Ε οργανώνονται και παίρνουν θέση στην
αφετηρία για την επόμενη μέρα, είτε ανοίγοντας τις πόρτες της η Ε.Ι.Η.Ε.Α προς
όλους τους ενδιαφερόμενους, είτε υπαγορεύοντας στην κυβέρνηση νομοσχέδια που
καθιστούν ευνοϊκότερο το πεδίο άσκησης της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας.
Σε όλα τα παραπάνω έρχεται να
απαντήσει η πρόταση που κάνει στο
συνέδριό της ΠΟΕΣΥ, η ομοσπονδία των διοικητικών υπαλλήλων, η ΠΟΕΠΤΥΜ που σας
καλεί μέσα από τις διαδικασίες του σημερινού συνεδρίου. να αποφασιστεί το
άνοιγμα της ΠΟΕΣΥ σε όλες τις
πρωτοβάθμιες ενώσεις του κλάδου ανεξαρτήτως ειδικότητας. Συντάκτες, Διοικητικοί
και Τεχνικοί όλων των ΜΜΕ. Τώρα είναι η ώρα να αποκτήσουμε κοινή συνδικαλιστική
έκφραση.
Να τελειώσουμε με τις αυταπάτες ότι
εμείς τα μέλη των δημοσιογραφικών ενώσεων (ΕΣΗΕΑ, ΕΠΗΕΑ, ΕΣΗΕΜθ & ΕΠΗΕΘ)
είμαστε οι πρίγκιπες του κλάδου και ως τέτοιοι δεν θα χάσουμε ποτέ όσα με
αγώνες κατακτήσαμε χρόνια τώρα. Η ζωή έδειξε ότι ο καθένας από μας χωριστά
είναι σε πλήρη αδυναμία να επιβάλει την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας,
να εμποδίσει τις απολύσεις και να διεκδικήσει την διατήρηση των κεκτημένων του
κλάδου ή την απόκτηση άλλων.
Τώρα είναι η ώρα για να κάνουμε το
αποφασιστικό βήμα για το “ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ” αύριο θα είναι
αργά.
Σε αυτό το συνέδριο ανήκει η
ιστορική ευθύνη αυτής της πρωτοβουλίας.
Μάρκος
Γκανάς
Πρόεδρος της ΕΠΗΕΑ
