Δεκαετίες λειτουργίας των ΜΜΕ, σε ένα θολό θεσμικό περιβάλλον που επέτρεπε υπερκέρδη και αφορολόγητα έσοδα, δημιούργησαν γιγαντιαίες εκδοτικές επιχειρήσεις και πολλούς εκδότες από τους οποίους οι περισσότεροι στηριζόμενοι στην έμμεση επιδότηση με την κρατική διαφήμιση και με υπερδανεισμό από το τραπεζικό σύστημα, το οποίο τις περισσότερες φορές ενέδιδε πιεζόμενο από το πολιτικό σύστημα.
Αυτό το θολό θεσμικό πλαίσιο που στηρίζει δεκαετίες τα ΜΜΕ χωρίς να μπορεί καμιά κυβέρνηση να θέσει όρους και κανόνες λειτουργίας, με την εμφανή ασυδοσία των επιχειρήσεων των ΜΜΕ, σε ότι αφορά το φορολογικό πεδίο και στην κοινωνική ασφάλιση, δημιούργησε εκδότες στυγνούς επιχειρηματίας που δεν έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν την ιδιαιτερότητα του επιχειρηματία της ενημέρωσης από όλες τις άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η τελική απαξίωση της ενημέρωσης και ο ρόλος των δημοσιογραφικών οργάνων από σύντροφος στην κοινωνία που ερευνά, γνωρίζει και αναδεικνύει τα προβλήματα της , βρέθηκε απέναντι στην κοινωνία και μετατράπηκε σε τέταρτη εξουσία που βαδίζει αγκαλιασμένη με όλο το πολιτικό σύστημα φέρνοντας έτσι μαζί του τη χρεοκοπία.
Έντρομοι οι επιχειρηματίες της ενημέρωσης διαπίστωσαν ότι μαζί με τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος χρεοκόπησε και η ενημέρωση και μαζί της διογκώνονται και τα προβλήματα των επιχειρήσεων τους.
Καταφεύγουν στις εύκολες λύσεις, στις απολύσεις των εργαζομένων, φαντάζονται οι αφελείς ότι μπορούν να υπάρχουν επιχειρηματίες χωρίς τους εργαζόμενους, ξεχνούν ότι οι εκδοτικές επιχειρήσεις έγιναν όμιλοι, με των ιδρώτα των εργαζομένων που σήμερα επιχειρούν να τους ρίξουν στην ανεργία για να απολαύσουν μόνοι τους τα υπερκέρδη των προηγούμενων χρόνων.
Μετέτρεψαν τις εφημερίδες από ενημερωτικά όργανα σε μικρομάγαζα πουλώντας κασέτες, τσόντες, ομπρέλες, μπλουζάκια και «καθρεφτάκια» υποβαθμίζοντας την ενημέρωση και όταν διαπίστωσαν την κατρακύλα των κυκλοφοριών, τόσο όσο ουδέποτε εμφανίστηκε στο παρελθόν στην ελληνική κοινωνία. Πρωτοφανή σε μια πολιτισμένη κοινωνία όπως η ελληνική όπου δεν υπάρχουν αναλφάβητοι, το αναγνωστικό κοινό των εφημερίδων να εμφανίζει μονοψήφιο ποσοστό, όσο και των αναπτυσσόμενων χωρών.
Το δημόσιο αγαθό η ενημέρωση δεν πρέπει να συνεχιστεί να διαχειρίζεται από επιχειρηματίες, που με τις επιχειρηματικές τους επιλογές οδήγησαν την κοινωνία στην αποστροφή της ενημέρωσης και την απομάκρυναν από την ανάγνωση των εφημερίδων.
Όλες οι προτάσεις και οι πρωτοβουλίες των συνδικαλιστικών ενώσεων για να τεθεί τέρμα στις στρεβλώσεις που έφεραν την ενημέρωση στο σημερινό αδιέξοδο, βρήκαν απέναντι τους εργοδότες και το πολιτικό σύστημα.
Άμεσα να δημιουργηθούν μηχανισμοί κοινωνικού ελέγχου και να θεσπιστούν κανόνες διαφάνειας που θα τηρούνται χωρίς παρεκκλίσεις, ώστε να επανέλθει η αξιοπιστία των ΜΜΕ στην κοινωνία στην οποία θα προσφέρεται δημοκρατικά η ενημέρωση και τα ΜΜΕ θα στηρίζονται στους αναγνώστες, τους ακροατές και τους τηλεθεατές και όχι στην εξουσία για να εξασφαλίζουν χαμηλότοκα δάνεια ή θαλασσοδάνεια, επιχορηγήσεις για να διαφημίζουν τα υπουργεία, φοροαπαλλαγές και ευνοϊκές ρυθμίσεις για τις φορολογικές και ασφαλιστικές τους οφειλές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου